سمینار آموزش و پژوهش تاریخ در ایران، آسیب ها و راهکارها، در روزهای چهارشنبه و پنجشنبه 17 و 18 آذر همان طور که قرار بود برگزار شد. این دومین سمیناری بود که به همت انجمن ایرانی تاریخ برگزار می شد. دوستان زحمت زیادی کشیده بودند چه آنهایی که دست اندرکار تدارک سمینار بودند از دبیر علمی آن (خانم دکتر فصیحی) گرفته تا تک تک دانشجویانی که هر یک در بخشی فعالیت کردند. روزهای آخر حتی دفتر گروه تاریخ در دانشکده هم پر از شور و هیجان های پیش از سمینار بود و به نوعی بدل به مرکزی برای هماهنگی ها شده بود. در حالی که امروز دیگر همه چیز تمام شده و به حال و هوای قبلیش بازگشته بود.
از این ها که بگذریم واقعا سمینار خوبی بود. شاید اگر بگویم دست کم بهترین سمیناری بود که در ایران در آن شرکت کرده بودم اغراق نگفته ام. مباحثی مطرح شد که دغدغه های مشترک اهل تاریخ است. مقاله ها پربار بود و به نکات اساسی اشاره داشت. این سمینار نشان داد که چقدر این مباحث جای کارکردن دارد و اگر قرار است تغییری در شیوه های آموزشی و پژوهشی تاریخ انجام شود و نیز اگر بنا داریم حق تاریخ را ادا کنیم باید چنین مباحثی را جدی گرفته و با کاری دقیق و کارشناسانه آسیب ها و راهکارها باز شناخته شود.
از نقاط قوت این سمینار برگزاری دو میز گرد در بعداز ظهر روزهای چهارشنبه و پنجشنبه بود که بسیاری از مباحث را به چالش می کشید و اختلاف نظرها را دامن می زد. به ویژه در روز دوم که متخصصانی از رشته جامعه شناسی، علوم سیاسی و فلسفه به جمع تاریخ پیوسته بودند و این شاید شروعی برای نگرش دقیق و واکاوی مسائل درونی رشته تاریخ و مباحث میان رشته ای باشد.
در آخر تنها جای کمی گلایه خالی می ماند. گلایه از کسانی که نیامده بودند و گلایه از کسانی که مانع از آمدن برخی دیگر شده بودند. به نظر من چنین محافلی را باید جدی تر گرفت و با عذر و بهانه های کوچک از شرکت کردن در آن خودداری نکرد.
برای اطلاعات در خصوص سمینار به وب سایت انجمن مراجعه کنید.
از این ها که بگذریم واقعا سمینار خوبی بود. شاید اگر بگویم دست کم بهترین سمیناری بود که در ایران در آن شرکت کرده بودم اغراق نگفته ام. مباحثی مطرح شد که دغدغه های مشترک اهل تاریخ است. مقاله ها پربار بود و به نکات اساسی اشاره داشت. این سمینار نشان داد که چقدر این مباحث جای کارکردن دارد و اگر قرار است تغییری در شیوه های آموزشی و پژوهشی تاریخ انجام شود و نیز اگر بنا داریم حق تاریخ را ادا کنیم باید چنین مباحثی را جدی گرفته و با کاری دقیق و کارشناسانه آسیب ها و راهکارها باز شناخته شود.
از نقاط قوت این سمینار برگزاری دو میز گرد در بعداز ظهر روزهای چهارشنبه و پنجشنبه بود که بسیاری از مباحث را به چالش می کشید و اختلاف نظرها را دامن می زد. به ویژه در روز دوم که متخصصانی از رشته جامعه شناسی، علوم سیاسی و فلسفه به جمع تاریخ پیوسته بودند و این شاید شروعی برای نگرش دقیق و واکاوی مسائل درونی رشته تاریخ و مباحث میان رشته ای باشد.
در آخر تنها جای کمی گلایه خالی می ماند. گلایه از کسانی که نیامده بودند و گلایه از کسانی که مانع از آمدن برخی دیگر شده بودند. به نظر من چنین محافلی را باید جدی تر گرفت و با عذر و بهانه های کوچک از شرکت کردن در آن خودداری نکرد.
برای اطلاعات در خصوص سمینار به وب سایت انجمن مراجعه کنید.
۱ نظر:
کارهای این سمینار بی حدی زیاد بود که هیچی از سمینار نفهمیدیم شاید بعدا متن پیاده شده سخنرانی ها به دستم برسه ..
ارسال یک نظر