توجه به جزئیات در مطالعات تاریخی

اصولا دانشجویان در دوره تحصیلات تکمیلی یک مشکل اساسی دارند و اون پیدا کردن موضوعه. بیشتر وقتها به سراغ اساتیدشون می رند و برای پیدا کردن موضوع از اونها کمک می گیرند. البته تا چه اندازه موضوعی را که خود آدم بهش علاقه نداشته باشه، می شه روش کار کرد، جای پرسش داره. شاید هم نتیجه اش همین پایان نامه های تکراری و گاه بی روح و ... است.
اما علتش چیه؟ یکیش اینه که خوب، کم خوندیم و کم می دونیم و نهایتا نمی دونیم کدوم موضوعات جای کار داره. مورد دیگش اینه که حوصله کار سخت هم نداریم. زبان نه انگلیسی و نه عربی و نه ...!!!! برای بعضی ها هم نسخ خطی و سند و اصلا متون قدیم هم خوندش خوشایند نیست. بهترین راه پیدا کردن یک موضوع شسته رفته است که زود بشه تمومش کرد. (تازه من خیلی خوشبین هستم نمی گم گاهی از روی یک پایان نامه دیگه و یا ... کلا کپی می کنیم و خودمون را زود از دست همه چیز راحت. درست مثل بعضی ها و ارائه مقالات کلاسی!)
ولی واقعا سر هر بخشی از تاریخ که می ریم می بینیم چقدر جای کار داره. کارهای نشده و کارهایی که نیاز به بازبینی مجدد و پژوهشی دیگرگونه داره. چند روزی بود داشتم کتاب «تاریخ پیوستگی های فرهنگ ایران با فرهنگ زبان های ترکی در سده های 11-17» را می خوندم ( بگذریم از این که نمی دونم چرا اسم این کتاب یک جوری از حافظه من دوست داره بپره) این کتاب مجموعه مقالاتی است گردآوری «اوا ام. ژرمیا» و توسط دکتر عباسقلی غفاری فرد ترجمه شده. مثل همه ترجمه ها هم گاهی شکست هایی در جملات هست که به خواننده یادآوری می کنه کتاب از زبانی دیگر ترجمه شده. ولی انصافا من از مترجم قدردانم که این مجموعه را ترجمه کرده . مجموعه خوبیه با مقالاتی جالب که تقریبا تمام این مقالات رویکردی به جزئیات نادیده وگاه فراموش شده تاریخ دارند. خود مترجم در مقدمه می گوید: «کتابی که اکنون به خواننده فارسی زبان تقدیم می گردد ترجمه ای از چندین مقاله است که من در هیچ یک از آنها جستاری تکراری ندیدم و همه آنها می تواند برای خواننده تازگی داشته باشد.» به مطالب نویسنده من این جمله را مایلم اضافه کنم که مطالعه چنین کتابها و توجه به روش پژوهش و رویکرد محقق برای دانشجویان بسیار آموزنده است و شاید بتواند جزئی نگریستن و دقت ژرف در مسائل تاریخی را به آنان نشان دهد.