روزهای آخر سال است و مشغله های خاص خود را دارد که این مشغله ها برای خانم ها چند برابر است. اما اتفاقات این روزها چنان دلم را به درد آورده که علی رغم این که با فیلتر شدن بلاگ اسپات، وبلاگ من هم کم خواننده شده و حتی دسترسی آن برای خودم هم راحت نیست ولی می خواهم چند سطری را بنویسم.
هنوز در افسوس فوت استاد ایرج افشار بودم که بعد از کمی تأخیر تازه امروز فهمیدم، استاد محمد مهریار نیز درگذشته است. ای دریغ از حتی یک اس ام اس از طرف مراکزی مثل اصفهان شناسی، میراث فرهنگی، معاونت فرهنگی شهرداری... که به طور مرتب انواع پیام ها را ارسال می کنند اما فوت یک چنین شخصیتی را حتی خبر هم نمی دهند. اگر بخواهم استاد مهریار را در یک جمله وصف کنم می گویم او مردی خردمند، صمیمی و دوست داشتنی بود. از جمله بزرگ مردانی که به ویژه در زادگاهش اصفهان جای خالیش بیشتر احساس خواهد شد. در این چند روز متاسفانه بزرگانی از علم و ادب درگذشته اند که آنچه در موردشان به طور پراکنده گفته شده کمتر از آنی است که حق آنان بود. دکتر رسول جعفریان در مقاله ای از این بی توجهی ها گلایه کرده است و برخی را دلیل جوانی و یا نا آشنایی کسانی دانسته که می بایست کاری می کردند، دانسته است. ولی این نکته را باید افزود که این بی توجهی ها بسیار بیش از آنی است که در تصور می گنجد. چندی پیش که خبر درگذشت خانم طریان مادر نجوم ایران را از تلوزیون شنیدم، برای خودم جای خجالت بود که به عنوان یک زن از وجود چنین چهره ای غافل بوده ام. حتی دو هفته پیش که انجمن زنان پژوهشگر تاریخ برای خانم قریب بزگداشت گرفت، تازه فهمیدم تا چه اندازه چهرهای برجسته علم و ادب ما در سایه فراموشی قرار گرفته اند. بگذریم که در این چند روز انتظار داشتم از برخی از بزرگ مردان و همکاران و هم درسان در قید حیات این شخصیت های درگذشته چون احسان یار شاطر،هم یادی شود، که نشد! ا
هنوز در افسوس فوت استاد ایرج افشار بودم که بعد از کمی تأخیر تازه امروز فهمیدم، استاد محمد مهریار نیز درگذشته است. ای دریغ از حتی یک اس ام اس از طرف مراکزی مثل اصفهان شناسی، میراث فرهنگی، معاونت فرهنگی شهرداری... که به طور مرتب انواع پیام ها را ارسال می کنند اما فوت یک چنین شخصیتی را حتی خبر هم نمی دهند. اگر بخواهم استاد مهریار را در یک جمله وصف کنم می گویم او مردی خردمند، صمیمی و دوست داشتنی بود. از جمله بزرگ مردانی که به ویژه در زادگاهش اصفهان جای خالیش بیشتر احساس خواهد شد. در این چند روز متاسفانه بزرگانی از علم و ادب درگذشته اند که آنچه در موردشان به طور پراکنده گفته شده کمتر از آنی است که حق آنان بود. دکتر رسول جعفریان در مقاله ای از این بی توجهی ها گلایه کرده است و برخی را دلیل جوانی و یا نا آشنایی کسانی دانسته که می بایست کاری می کردند، دانسته است. ولی این نکته را باید افزود که این بی توجهی ها بسیار بیش از آنی است که در تصور می گنجد. چندی پیش که خبر درگذشت خانم طریان مادر نجوم ایران را از تلوزیون شنیدم، برای خودم جای خجالت بود که به عنوان یک زن از وجود چنین چهره ای غافل بوده ام. حتی دو هفته پیش که انجمن زنان پژوهشگر تاریخ برای خانم قریب بزگداشت گرفت، تازه فهمیدم تا چه اندازه چهرهای برجسته علم و ادب ما در سایه فراموشی قرار گرفته اند. بگذریم که در این چند روز انتظار داشتم از برخی از بزرگ مردان و همکاران و هم درسان در قید حیات این شخصیت های درگذشته چون احسان یار شاطر،هم یادی شود، که نشد! ا
۱ نظر:
We still enjoy reading your blog.plz go on despite difficulties
ارسال یک نظر