مجسمه های شهر!!

این چند روز آن قدر گرفتار کاربودم که حتی جنجالی ترین خبر شهر را هم نشنیده بودم! اما دیروز صبح حین رانندگی به طرف دانشگاه طبق معمول داشتم رادیو فرهنگ را گوش می دادم که با خبری مواجه شدم که با طنزی ظریف گوینده ( آگه اسمش را اشتباه نکنم آقای ساکتی) در موردش کلی حرف زد و اون دزدیده شدن مجسمه های برنزی شهر بود. توی خبری که اون گفت صحبت از 3 مجسمه بود اما بعداز ظهر که توی تاکسی داشتم به طرف ترمینال آرژانتین می رفتم رادیو از دزدیده شدن دهمین مجسمه خبر داد.
راستش را بخواهید همون سر صبحی که این خبر را البته با چند روز تأخیر شنیدم شوک شدم. آیا به قول گوینده رادیو دزد یا دزدان به خاطر قیمت برنز این مجسمه ها را دزیده اند یا نکنه طالبان هم پاش به اینجا رسیده و می خواد نسل هر چه مجسمه توی شهر هست را بربیندازه؟! واقعاً نمی دونم چی بگم. البته من چون تهرانی نیستم بعضی از این مجسمه های مسروقه را که نام برد ندیده بودم. اما یکیش را خیلی می دیدم و بهش یک دلبستگی خاصی هم داشتم اون هم مجسمه مادر بود. نمی دونم جای خالی اون را توی میدان مادر چه چیزی پر خواهد کرد؟!
چرا ما علق ملی نداریم؟ چرا قدر چیزهامون را نداریم؟ چرا به جای سازنده بودن نابودگر هستیم؟ چرا راحت و بی توجه از کنار همه چیز می گذریم؟ و یک عالمه چراهای دیگه از دیروز تا امروز فکرم را آشفته کرده.
فکر می کنم من که هنرمند نیستم و شاید به ارزش هنری این آثار چندان آشنا هم نباشم این قدر آزده شده ام ، بیچاره هنرمندان این مرز و بوم که یا آثار هنریشون را می گذارند توی زیر زمین های نمور و ... تا بپوسه یا اگه خوش اقبال باشند و در معرض دید قرار بیگرند اون وقت از وسط شهر جلو چشم مردم ( اون هم توی تهرانی که شب و روز نداره و همیشه خدا پر از رفت و آمده) می دزدند! چرا؟ نمی دونم. فقط با همه کسانی که از این حادثه ناراحت شده اند همدردی می کنم.